Egel rolt zich stevig op want zijn wereld staat op zijn kop.
In war en vol verdriet, ‘denkt hij, ik heb het liefst dat niemand dat ziet’.
De winter verstrijkt en duurt lang, egel blijft verdrietig en bang.
De lente dient zich aan, voor egel blijft de tijd stilstaan.
De zomer verwarmt zijn (inmiddels magere) vacht,
en door deze zonnekracht, rolt hij langzaam open,
schuifelt wat, en begint voorzichtig te lopen.
Langzaam heelt de tijd, al lijkt het wel een eeuwigheid.
Nu is egels advies: “geef je over aan je smart
en de pijn in je hart”. Op jou tijd heelt je wond, dat maakt de cirkel weer rond.
Geef een reactie