Egelsregel

Egel rolt zich stevig op, zijn wereld staat op zijn kop.

In de war en vol verdriet, denkt hij, ‘Ik heb het liefst dat niemand mij zo ziet'.
De winter verstrijkt en duurt erg lang. Egel blijft verdrietig en een beetje bang.
De lente dient zich aan. Voor egel heeft de tijd nog steeds stilgestaan.
Dan komt de zomer en verwarmd zijn schrale vacht. Met zonnekracht rolt hij langzaam open. Zo schuifelt hij wat en begint voorzichtig te lopen. Langzaam geheeld door de tijd, het voelde als een eeuwigheid. Dit is egels regel: ‘Geef je over aan je smart en de pijn in je hart. Op jouw eigen tijd heelt je wond en maakt je cirkel weer rond’.