Berichten door Claudia

Nooit kende ik iemand die zo kalm van geest is als de maker van alles. Op een afstand kijkt deze toe en biedt een helpende hand als je daarom vraagt.

Het helwitte licht van de T-balk trekt mij aan als een baken, samen met de motten in de zwarte nacht.  Ik stap binnen en de deurbel rinkelt.

Ik hoor de magnetron pingelen. De melk is opgewarmd. Jouw huisnummer 47 staat voor de geur van koffie. ‘Wel verdomme!’.  ‘Gaat het?’ zeg ik.

Het leven is van alles. Curieus, fragiel, waarachtig en soms onvoorspelbaar. Het kan knellen, of voelt als het dragen van je lievelingsslippers. Vijftien jaar terug. Mijn oudtante, die op hoge leeftijd is, nu het toonbeeld van een klassiek verhaal. Zij valt in huis en breekt haar heup. Mijn oudoom probeert voor haar te zorgen. Weken…

Mensen hollen af en aan in de stationshal. Nog een halfuur om te overbruggen tot mijn afspraak. Ik schuif mijn koffie tegen het raam aan en klim op de kruk.

Het verweerde bankje lonkt. Ik stal mijn fiets er naast. Dit is mijn favoriete plek in Oud-Zuilen.

Het is een hoopje ineengedoken mens, mijn moeder. Ze lijkt nog kleiner vandaag, dan ze al is. Haar lichaamstaal vertelt hoe ze eraan toe is. De zon brandt op haar synthetische broek en het donkerblauwe colbert. Haar dunne, blonde haar is goed gekapt.