
Levenslange liefde is – vertelling over dementie
Ze zit voor het raam in haar fauteuil met versleten armleuningen. Wat is ze nietig zo.
Ze zit voor het raam in haar fauteuil met versleten armleuningen. Wat is ze nietig zo.
Marktgevlei, bulderende stilte, Hanengeschrei, struise dame
‘Ik heb vandaag aardappelen gerooid.’ Het zijn de woorden van een lange slungelige man met een verweerd gezicht.
Ik besta bij het golven van het water het geluid van de mus de zon die mij kust.
Hier in dit lijf ging de zomer voorbij
Copyright © 2021 | WordPress Theme by MH Themes