Getijden

Voeten in het zand,
handen die schrapen in aarde,
die kleeft, en nooit beklijft.

Ver weg van warmte verstoten,
geen plek om thuis te komen,
want er is simpelweg geen huis meer.

Laat de verdwaasden terugkeren,
naar haarden en behang,
bedden om te borgen,
de moestuin die woekert van geluk,
en de morgenstond om op te staan,
het is tijd, om tij te keren voor vrede.