Dementie

Derde prijs Groot Letterfestival: Levenslange liefde is.

Ze zit voor het raam in haar fauteuil met versleten armleuningen.
Wat is ze nietig zo.

In mijn gedachten sla ik een fluwelen mantel om haar heen en plaats een kroontje in haar golvende grijze haren. Ik kijk naar haar zoals zij zichzelf niet meer zal zien. In haar aderen is geen blauw bloed te bespeuren. De post waaraan ze zich eerder aan open haalde ligt nog op tafel. Het is gevouwen als een vliegtuigje en zit onder haar besmeurde rode bloed.

Vouwen, dat deed ze graag als kind. Het reizen kwam veel later. Eerst op de fiets toen met het vliegtuig. De verpleegster waste gisteren het bloed uit haar bloemenjurk. Een brute rover stal alweer een jaar geleden haar gedachten uit het nu. De reizen heeft ze opgeborgen en alleen dromen brengen haar nog op pad.

‘Ha ma’, zeg ik, en kus haar zachtjes op haar voorhoofd. Ze kijkt me aan en zegt, ‘Zet je het eten op voor je vader die komt zo? ‘ Ik knik en loop naar het kleine keukentje. Daar warm ik de maaltijd op uit de plastic doos die de zuster vanmiddag heeft gebracht. Ik had geen tijd om vandaag voor haar te koken. Mijn werk ging voor. ‘Eet maar vast op’, zeg ik. De foto van mijn overleden vader prijkt achter
haar op de muur. ‘Pa komt wat later’. En ik geef haar een zacht kneepje in haar arm. Ik hou van je, wil ik er nog achteraan zeggen en ook van jou, als de foto achter haar rug naar mij terug gluurt. Maar ik doe het niet. Soms zijn er woorden tekort om liefde uit te drukken. Dus zeg ik, Smaakt het? Terwijl ze prikt in iets wat op groente lijkt.

De jury: ‘Op de derde plaats staat een tekst met een prachtige stijl: ingetogen en constaterend, kort en krachtig, geen woord te veel. Het verhaal is goed van sfeer. Bovendien laat het veel aan de lezer over, de boodschap ligt er niet dik bovenop.