Rode Beuk

We treffen elkaar in de volkswijk Zuilen, aan een plein voor de oude school.
Tegenover het herdenkingsmonument van de oorlog 1940-1945. Ik weet dat je de oorlog zelf meemaakte door je respectabele leeftijd. Al heb jij je exacte geboortedatum niet aan mij verklapt. Mijn lieve vriend de majestueuze Beuk.

Tegenover je rijden er elke dag mensen rondjes in hun auto’s. Jij kent hun precieze verhalen niet. Al ben je een goede luisteraar.

Liggend op het strakke laken van het gras omhul je mij met je brede armen. Je rode bladkroon, die je hebt opgezet, past bij dit jaargetijde. Samen met de madelieven kijken we omhoog naar je. Vol respect. Jij antwoord door te ruisen met je blad en kalmeert mijn geest.

De kerkklok slaat twaalf uur. De slagen van de tussentijd en de dag die haar koers vervolgt. Een plezierig treffen om bij aan te sluiten. Steeds weer en weer.

Fagus sylvatica 'Atropunicea' (de Rode Beuk) is een bekende verschijning in een park en kan uitgroeien tot een formaat van wel dertig meter.