Hersenkreukels

Lief leven, wat omarm jij mij fijn. Ik zeg het je meteen. Lief leven, wat omarm jij mij fijn. Ik zeg het je meteen: ‘Wat hou ik veel van jou! Je bent niet in woorden te vatten. Al probeer ik het voor jou. Je verrast mij elke dag weer op een goeie manier. Je bent…

Gaan slapen. Ik wring me tussen het tikken van de klok. Voordat ik wegzink in het: naar-bed-gaan-en-weer-opstaan. In deze minuten strijk ik gedachten en gevoelens glad. Zoekend, verheugend, verlangend, soms bevlekt en open. Als de etmalen slaan, sla ik niet terug. En laat de herinnering passeren van geliefden, gedachtes en mijn geweten. En dan. Af…

Ik ben gekleed met een gruwelgewaad. De stof schuurt mijn hart, sluitingen voelen strak en verstikken. Ik ben gekleed met een gruwelgewaad van weerspiegelt leed. Ik ben gekleed met een gruwelgewaad met mouwen van afgestroopte pijn. Het is koud, naakt en alleen. De beelden van een jonge pup in een plastic zak. Met dichtgebonden snuit.…

Kerst trappelt voor zijn doortocht. Dus beste ontvanger, zo aan het einde van het jaar, waar je cadeaus krijgt, schrijf ik u om dringend te vragen: Als u de klok luidt, om het gelijk te zetten? Dan graag elk uur op geluk! De kleine wijzer mag gezet op De Vrede. Zodat de moeders van de…

Onzichtbare gevaren dicteren mijn binnenblijven. De muren een cocon om mij te handhaven. Zelfgekozen isolement. Dat voelt doorgaans best comfortabel. Op eigen benen staan, (al zwalken die soms een beetje). Nu lijkt ‘eigen’ niet meer van mij. Wat is dit? Ruik ik de bedreiging? Falende zintuigen. Het zien is mij wel gelukt, want de ganse dag…

In de bakstenen van het huis hoor ik je niet meer klinken. Het water in de douche sijpelt sneller dan met twee. Er liggen nog steeds stofjes van jou. Zelfs jaren later. Dan waai je af en toe op tijdens een lenteschoonmaak. Een plastic tas van laatste spullen, gedeeld aan de voordeur, trok ons definitief…