Soms doet het een beetje pijn als de wereld schuurt. Of verwonder ik mij.
Dan waait het in mijn kop en kriebelt het in mijn bloed. Klinkt er een stem. Gedachten die letters vormen en weer woorden. Door te schrijven strijk ik mijn “hersenkreukels” weer glad.
Klokkenluider
Kerst trappelt voor zijn doortocht. Dus beste ontvanger, zo aan het einde van het jaar, waar je cadeaus krijgt, schrijf…
lees verder »
Corona
Onzichtbare gevaren dicteren mijn binnenblijven. De muren een cocon om mij te handhaven. Zelfgekozen isolement. Dat voelt doorgaans best comfortabel.…
lees verder »
Jou
In de bakstenen van het huis hoor ik je niet meer klinken.
lees verder »