Een overheersende stilte. Het lijkt of de wereld is uitgezet.

Een longpoli gevuld met gangen vol diepe teugen adem.

Lief leven, wat omarm jij mij fijn. Ik zeg het je meteen:

Een middag wachten op de longpoli Rode draden die weven een menselijk web,

De straatkrantenverkoper, een thuisloze waarvoor liefde niet meer bestaat. De meeste van zijn kranten heeft hij in een plastic tas…

Gaan slapen, ik wring me tussen het tikken van de klok,

Kerst trappelt voor zijn doortocht. Dus beste ontvanger zo aan het einde van het jaar, waar je cadeaus krijgt, schrijf…

Onzichtbare gevaren. Ze dicteren mijn binnenblijven. De muren een cocon om mij te handhaven.