Groen draagt mijn derriere in het gras. Opgestaan in bruine modder.

Laat die crèmes lekker barsten.

De bloemen in het gordijnkomen stilletjes tot leven

  Knip de bloemstengel van de stengelbloem. Duw opzij, de boomtakken van de takkenboom.

Ik pluk een woord,een lettergreep,

Skaten is niet ballen. Kasten zijn geen balken. Balken zijn soms van staal. Staal geeft ballast. Ballast is best balen.

De meeuwen dragen mijn zoute tranen naar zee.

Voeten in het zand, handen die schrapen in aarde, die kleeft, en nooit beklijft.

Een steen naast het spoor, het zand in de berg,

Na de klap een overheersende stilte